Rembetiko

ya sen varsındır yanımda

yahut acılı, kısık sesiyle;

aksak ritminde hüzünlü

bir Akdenizli...

Doğum günü

Bir adı olmalı bu sonsuz armoninin.
Sokakta, yanından geçen birinin
kokusu gibi kalmalı aklında.
Her an zihninde, kanserli bir hücre gibi
çoğalıp büyürken
hissetmelisin varlığını.
Tarif ederken,
arındığın;
evrenin tüm boyutlarından...
Sonsuz olmalı diyorum,
bir çemberin etrafını dolaşır gibi
durmaksızın.

Bir adı olmalı,
sen, bilmemelisin...















Pencereni kapadığında
dışarda kalan aydınlık gibi,
çatlağına sinmiş yanık kokusuyla
bir eski tahta masada,
buruk kızıllığın genzini yakarken
içerdeki senin yalnız sessizliğini
anlatan acı bir çığlık gibi...

Bir adı olmalı bu sonsuz armoninin.
Hiç bilmeden sevmelisin ki
her gün doğumu senin
doğum günün olsun.

reenkarne larvanın aforizması

bir kelebek ise zaman;

düşünürken kendince sonsuz hayatını

önemsiyor mudur dersin

etrafında

bir günlük hayatını küçümseyen insanları?

Kış Masalları

Aklımda, fikrimde,

bir damla içinde, ters bir biçimde

bir çizgide; delilik ve bilgelikte...

göz gözü görmez bir tipide

kristalize aşkların

bir beyaz tül gibi

büyülü şehrimi örttüğü gecede...

sesini bir pusula yapar

yine de kaybolurum

ve beslenip hüzünlerimden

olgun berrak kızıllığında Dionysos'un;

manik depresif hayallerimin

mor kelebeği,

tozlarından yeni bir hayat düşlediğim...

dudaklarımın çatlağına siner

hep tekdüze ezgiler

ve haz ve acı

medcezirler gibi

hayatımın tek anlamı...

bir düşte,

uyumadan hemen önce

o tarif edilemez düşüşte...

ruhun bir asma yaprağı

dans eder hırçın bir poyraz önünde;

ilk yudum gibi

bir şiirin en son dizesinde...